Su Kasidesi

Saçma ey göz eşkten gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su

Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmuş gözümden günbed-i devvâra su

Zevk-ı tîğından aceb yoh olsa gönlüm çâk çâk
Kim mürûr ilen bırağur rahneler divâra su

Vehm ilen söyler dil-i mecrûh peykânın sözün
İhtiyât ilen içer her kimde olsa yâra su

Suya versin bâğ-ban gül-zârı zahmet çekmesin
Bir gül açılmaz yüzün tek verse min gül-zâra su

Ohşadabilmez gubârını muharrir hattına
Hâme tek bakmaktan inse gözlerine karasu

Ârızın yâdıyla nem-nâk olsa müjganım nola
Zâyi olmaz gül temannâsıyla vermek hâra su

Gam günü etme dil-i bîmârdan tîğın dirîğ
Hayrdır vermek karanu gicede bîmâra su

İste peykânın gönül hecrinde şevkım sâkin et
Susuzam bir kez bu sahrâda menimçün ara su

Men lebin müştâkıyam zühhâd kevser tâlibi
Nitekim meste mey içmek hoş gelir huş-yâra su

Ravza-i kûyine her dem durmayıp eyler güzâr
Âşık olmuş gâlibâ ol serv-i hoş-reftâra su

Su yolun ol kûydan toprak olup tutsam gerek
Çün rakîbimdir dahi ol kûya koyman vara su

Dest-bûsu ârzûsuyla ger ölsem dostlar
Kûze eylen toprağım sunun anınla yâra su

Serv ser-keşlik kılur kumrî nîyâzından meğer
Dâmenin duta ayağına düşe yalvara su

İçmek ister bülbülün kanın meğer bir reng ile
Gül budağının mizâcına gire kurtara su

Tinet-i pâkini rûşen kılmış ehl-i âleme
İktidâ kılmış tarîk-i Ahmed-i Muhtâr’a su

Seyyid-i nev’-i beşer deryâ-yı dürr-i ıstıfâ
Kim sepüptür mu’cizâtı âteş-i eşrâra su

Kılmak için tâze gül-zâr-ı nübüvvet revnakın
Mu’cizinden eylemiş ızhâr seng-i hâra su

Mu’cizibir bahr-ı bî-pâyân imiş âlemde kim
Yetmiş andan min min âteş-hâne-i küffâra su

Hayret ilen parmağın dişler kim etse istimâ
Parmağından verdiği şiddet günü ensâra su

Dostu ger zaehr-i mâr içse olur âb-ı hayât
Hasmı su içse döner elbette zehr-i mâra su

Eylemiş her katreden min bahr-ı rahmet mevc-hîz
El sunup urgaç vuzu için gül-i ruhsâra su

Hâk-i pâyine yetem der ömrlerdir muttasıl
Başını taştan taşa urup gezer âvâre su

Zerre zerre hâk-i der-gâhına ister salınur
Dönmez ol der-gâhtan ger olsa pâre pâre su

Zikr-i na’tın virdini derman bilir ehl-i hatâ
Eyle kim def-i humâr için içer mey-hâra su

Yâ Habîba’llah yâ Hayre’l-beşer müştâkınam
Eyle kim leb-teşneler yanıp diler hem-vâre su

Sensin ol bahr-ı kerâmet kim şeb-i Mi’râc’da
Şeb-nem-i feyzin yetirmiş sâbit ü seyyâra su

Çeşme-i hurşîdden her dem zülâl-i feyz iner
Hâcet olsa merkadin tecdîd eden mi’mâra su

Bîm-i dûzah nâr-ı gam salmış dil-i sûzânıma
Var ümîdim ebri ihsânın sepe ol nâra su

Yümn-i na’tından güher olmuş Fuzûlî sözleri
Ebr-i nîsandan dönen tek lü’lü-i şeh-vâra su

Hâb-ı gafletten olan bîdâr olanda rûz-ı haşr
Eşk-i hasretten dökende dîde-i bîdâra su

Umduğum oldur ki rûz-ı haşr mahrûm olmayam
Çeşme-i vaslın vere men teşne-i didâra su