SON NEFESİM

SON NEFESİM
Her zaman imkansizlari
istedigimi biliyorum. Biliyorum da yine de
vazgecemiyorum. Once hangisinden baslasam bilmiyorum. Sensizligimden mi,
yalnizligimdan mi, yoksa bugulu gozlerimden mi?

Hep kolay gibi gelirdi
yalnizlik, tatmamistim ki! Hep kolay gibi gelirdi
unutmak, AsIk olmamistim ki! Oysa sen SON NEFESIM. Oysa sen oyle acimasiz
ogrettin ki bunlari... Oysa sen oyle yalniz biraktin
ki...

Once gozlerin gecti gozlerimden cigliklarla dolu o yolda. Sonra ellerin
gitti ellerimden bir saniyelik kisa bir zamanda. Sonra... Sonrasi yok,
sen
gittin iste. Ilk o gun kanadimin kirikligini hissettim ve o durmadan
kanayan korkunc yarayi. Nerde yikamali, nasil
kurtulmali?...

Bir zamanlar beni cok sIk arardin SON NEFESIM. Sesimi duyunca
rahatladigini soylerdin. Sonra... Sonra birden sustun yeminli gibi.
Telefonum calmaz oldu. Bataryasi artik on gunde anca bitiyor. Su koca
kalabaligin icinde oyle yalniz, oyle SENSIZIM ki; hicbir kelime anlatmaya

yetmiyor. Odam sensiz sessiz. Odam sensiz soguk. Odama gunes vurmuyor.
Odama huzun hakim. Odama kasvet...

Iste!... Imkansiz mi, al iste... Beni sevmen imkansiz. Seni sevdigim gibi
sevmen, deli gibi ozlemen imkansiz iste...

Sensiz olmuyormus SON NEFESIM. Sensiz olmuyormus bu hayat. Sensiz
olmuyormus bu nefes. Anladim, ama biraz gec kaldim. Onceleri dedim ya,
onceleri bicak saplanmiyordu sirtima. Omceleri serseri kursunlar
mayalamiyordu gecelerimi. Onceleri oyleydi... Ve birde sonralari var ne
yazik ki...

Gozlerimde dans eden, ha akti ha akacak derken yagmur gibi inen yaslar
var
artik. Gozlerimde sen, gozlerimde kan, gozlerimde hasret... Yagmur
ormanlarini aratmiyor gozlerim. Gece cakan simsekler misali, sagnak yagmur

gibi gozlerim...

Ve sen SON NEFESIM. Ve sen yine yoksun