Sen! İçimin Susmayan Sesi

Sen! İçimin Susmayan Sesi

Uzaktan eser rüzgâr uğul uğul...
Ve kokun gelir ansızın burnuma,titrerim!
Dön arkana,bir bak...hâlâ bıraktığın gibi zemheri(n)deyim...


Bakışların eskimeden tenimde,yüreğim kelebek kanadındayken,ölmeden gün bitiminde,gel desem...gelir misin?

Gelmezsin...
Beni bırakırsın bibaşıma..
Bu ayaz gecelerde üşümüşüm,gözyaşım donmuş gözümde..
İçimdeki tek sıcaklık sana dair,bize dair umutlarmış...sanane

İlgilenmezsin...
Kimler kalmış geride...
Tek başına yol alırken aklına bile düşmez.
Elinden neleri almışsın,yerine nasıl acılar bırakmışsın...
Gözünü sabahları ''sen'' diye açmış,sense kimbilir kaçıncı uykunda...


Oysa yalnızlık boynumu büker benim...
Çocukca sevdi seni bu deli yüreğim
Zaten ince hesaplara hiç değmedim...değemedim


Hasretliği,dile gelmezliği,uykusuzluğu...
Hiçbirşeyi düşünmeden...
Sadece ateşler içine düşürüverdim yüreğimi usulca..
Yandı,kavruldu,kısıldı kuytusunda...
Sen alevlenmeden heder etsende küllerimi...hep masum kaldı


Sen...
İçimin susmayan sesi
Sessiz çığlığımda,hâlâ benimlesin
Ve ellerin...
Onlar olmadan üşüyor bu kırılgan yüreğim